het Weten in je hart

laatste woorden Etty 8-43

laatste woorden Etty 8-43
Maar ja, dit kan ik toch zomaar niet zeggen tegen die jonge vrouwtjes met hun zuigelingen, die in een kale goederentrein waarschijnlijk regelrecht de hel in zullen gaan rijden. En men zou weer aankomen met het: 'Jij hebt makkelijk praten, jij hebt geen kinderen', maar dat heeft er waarachtig niets mee te maken. Er staat een woord geschreven waaruit ik steeds weer nieuwe krachten put. Is het niet ongeveer zo: 'Wanneer ge Mij liefhebt, moet ge Uw ouders verlaten'?
Gisterenavond, toen ik er weer zwaar mee te kampen had om niet onder te gaan in een medelijden met m'n ouders, dat me volkomen lam zou leggen als ik eraan toegaf, zag ik ook dit in deze woorden: men mag niet zozeer opgaan in verdriet en zorg voor de eigen familie dat men daarom voor de naaste geen aandacht en liefde meer over heeft. Ik groei steeds meer naar het besef toe dat de liefde tot iedere toevallige naaste, tot ieder evenbeeld Gods uit zou moeten stijgen boven de liefde tot de bloedverwanten. Begrijpen jullie me hier alsjeblieft niet verkeerd. Men zegt wel dat dit tegennatuurlijk is - ik merk dat dit nog veel te moeilijk voor me is om over te schrijven, terwijl het toch zo eenvoudig is om het te beleven.

Etty Hillesum

7-9-43 afscheid van Etty

Het zal me niet gemakkelijk vallen jullie dit alles te vertellen. Het is allemaal zo plotseling, zo onverwachts gekomen. Vreemd, nu nog onverwacht, nu nog plotseling, terwijl we toch allemaal sinds tijden bereid en gereed zijn. Zo was het tenslotte ook, zij was gereed en bereid. En helaas, ze is dan ook gegaan.

Voor Etty was het een zeer onvoorzien feit, daar zij niet met haar ouders wilde reizen en liever vrij van druk van familiebanden zich aan deze nieuwe ervaringen wilde overgeven. Voor haar was het als het ware een klap op 't hoofd, die haar dan ook letterlijk neervelde. Binnen het uur had zij zich echter hersteld en zij stelde zich op de nieuwe situatie met bewonderenswaardige snelheid in.
En zo gingen eerst de ouders en Mischa treinwaarts. En tenslotte kruide ik een welgevulde rugzak, een reismandje met eraan bungelende eetnap en drinkbeker naar de trein. En daar betrad zij de transportboulevard. Vrolijk pratend, lachend, een aardig woord voor ieder die op haar weg kwam, vol tintelende humor, misschien wel een tikje weemoedige humor, maar echt onze Etty., zoals jullie haar allemaal kennen.
Een van onze leiders kwam nog even afscheid nemen en verklaren dat hij alle argumenten had aangevoerd, echter tevergeefs. Etty dankte hem. En of ik jullie dan maar wilde vertellen hoe alles was gegaan.
In wagon no. 1 zie ik moeder, vader H. en Mischa instappen. Etty komt in wagon no. 12 terecht, nadat ze een goede kennis in wagon no. 14 had opgezocht die er op 't laatst nog werd uitgehaald. Daar gaat de trein weg, een schrille fluit en de 1000 'transportfahigen'zetten zich in beweging. Nog een flits van Mischa die uit een spleet van goederenwagon 1 zwaait en dan bij no. 12 een vrolijk daaaaag van Etty en weg zijn ze.
Weg is ze. Daar staan wij beroofd, maar niet met lege handen.

Jopie Vleeschouwer

Ja, helaas het laatste stuk van Etty. Wat ze beschrijft was eigenlijk nog een belangrijke innerlijke overwinning, het vrijkomen van de familiebanden. En dan zorgt het lot ervoor dat ze juist met haar familie de laatste reis moet maken. 

Ik vond het heerlijk uit haar dagboek te citeren, zo'n bijzonder mens dat ze was, zo snel haar innerlijke transformatie, wat ze hierover gedeeld heeft. Zo puur, waarlijk doorleefde wijsheid, echte Liefde die vrijgekomen was. 
Een inspiratie voor alle tijden voor alle zielen die onderweg zijn voor wie het gaat om de innerlijke weg. 
Ik hoop dat ze ook voor jou een inspiratie mocht zijn. 

lieve zonnetjesgroet Kagib

25-12-2010 Lichtgeboorte

25-12-2010 LICHTGEBOORTE

lieve jij

En toen was het Licht geboren.
Zoooo kwetsbaar.
Niet het Licht maar wij in het ontvangen in het ons openen voor dit Licht.
Voor de inwerking voor t zo anders voelen en beleven.
Alles zo anders.
Door het Licht heen de wereld in kijken.
Alles zien in dit Licht.
Alles komt in n ander licht te staan,
krijgt n andere belichting.
Een feestelijk gevoel in dit Licht.
Lichte blijheid.
Een voelen in je hart ja dit is Het.
Dit is het Licht. :)))

Nu mag je het koesteren.
Nu mag je jezelf koesteren in dit Licht.
Je laten doorstralen door dit Licht.
Je laten verwarmen door dit Licht.
Je meer en meer laten vervullen in het je meer en meer openen voor dit Licht.

Ja het Licht is geboren.
De Liefde is geboren.
Je Weet het.
Je voelt het.
Maar de wereld om je heen weet t niet.
En daarin een voelen jezelf zo kwetsbaar.
Zo anders zijn in dit beleven.
Dat alles anders geworden is.

Maar het Licht is er voor jou.
Het Licht is voor jou gekomen.
Het Licht is nu in jou gekomen.
Het Licht kan nu bij jou naar binnen stromen.

Blijf in het Licht.
Verbinding houden met t Licht.
In jezelf.
In je hart.
Zo dat t je Kracht mag geven.
Zodat het je het ware Licht mag geven op je weg.
Licht op het Pad dat je gaat, elke stap die je maakt.
Zodat het in je mag groeien je meer en meer mag dragen
jezelf hierdoor gedragen voelen.

Het Licht is geboren.
Het Licht is door jou heen op aarde gekomen.
Nog heel pril deze geboorte.
Zachte lieve ogen die als nieuw de wereld in kijken.
Met deze ogen zal waarlijk alles als Nieuw worden.
Dan is het waarlijk feest.
Overal waar deze geboorte plaats heeft mogen vinden.
In de mens.
Dan is het waarlijk een feest van  het Licht dat meer en meer alles en iedereen in het Licht mag zetten, voor wie het kan ontvangen.

lieve Licht groetjes Kagib

De uitgesproken woorden:

http://we.tl/t-5bq5f5jDHq

Nieuw Perspectief 21/22 februari 2005

lieve leden/gasten,

Zo, ben weer terug, beetje laat, dus dagboek blijft even liggen maar weer vol nieuwe Inspiratie, nieuwe input, nieuw perspectief. :-)

Hihihi wat dat stampen door de modder betreft, had speciaal mijn bergschoenen aangetrokken omdat ze had gezegd dat we door t bos zouden gaan banjeren. Maar mijn bergschoenen hadden daar weinig zin in hahaha, toen ik ze uitdeed omdat Yasmin dit wilde voordat ik de kamer zou betreden begaf bij een schoen de zool het, brak gewoon af, liet los, achter, de linkerschoen. Nou achteraf maar goed ook, als ik daarmee door t bos was gaan banjeren ;-) dan was t een smeerboel geworden. Maar ze had nog gewone regenlaarzen en ik had voor een man kleine voetjes dus paste er perfect in. 
Dus ik kon naar hartelust door het bos stampen. Achteraf iets te enthousiast want op mijn broek zag ik later t resultaat, dus de volgende dag maar met mijn moeder een nieuwe broek gekocht was dat toch al van plan. :) Ben nu weer helemaal hip en in, een gebleekte spijkerbroek hahaha.

Jeetje wordt zo wel n lange inleiding. :-)

Ok, het samenzijn met Yasmin.
Het was heerlijk, stromend, vreugdevol en ja als t fijn is, is t in een zucht voorbij. 
Het was vibrerend, krachtig, echt een zielgenootje, echt een totaal zelfde golflengte, uitwisselen, elkaar prikkelen, delen, de woorden kwamen als een vanzelf-sprekendheid, eigenlijk niet zoveel van t bos gezien hihihi en dus ook niet echt in de gaten wat het gevolg was van dwars door de modder heenstampen hahaha want n modderpoel was t wel ja. splash
Wel grappig dezelfde route had ik pas geleden met mijn moeder gelopen.

Yasmin is door veel fases gegaan, heb haar mijn boek gegeven en zij haar boek waar ik nu eerste deel van gelezen heb van haar levensverhaal. Maar in dit nu staan we zeker in dezelfde Geest, in hetzelfde Zijn en ervaren.
Daarom was t zo bruisend, stromend, en ook heel krachtig, vragen stellen, opmerkingen maken, reageren, ze gaf me veel prikkels aanreikingen, mogelijkheden.

Maar de kern die ik meegenomen heb is, Karel, hihihi ze zei trouwens steeds Kagib, vond dat veel mooiere naam, Karel, je moet t zelf doen staan, staan voor jouw innerlijke Kracht, innerlijke Zijn, zonder moeten doen wat jou kracht geeft wat jou blij maakt, waar je je wezen in kan stoppen.

En er zijn mogelijkheden, een heel verrassende mogelijkheid.

Toch de spirituele beurzen.
Het beeld dat ik hierover had bleek toch niet te kloppen. Er komen echt mooie mensen zei ze en af en toe staan er ook echt mooie mensen achter de standjes, ze staat r zelf dus ook tussendoor. ;-)

Ze deed meer aanreikingen, prikkelingen die ik tot me liet spreken, bv naar India gaan waarbij ervaarde dat dit helemaal met mij resoneerde, maar dat voelt toch (nog) niet.

Maar dit gaf rust, begon te stromen.
Hier vlakbij is er elke twee weken of elke maand een niet te grote beurs en daar kan ik mooi gaan staan. 
Ik kan mijn boeken aanbieden, mijn cd's, een flyer over de bijeenkomsten neerleggen, een tekst die mensen mee kunnen nemen met adres, etc. van de Sleutel, die eventueel nog beetje bewerken, zodat dit door kan werken, een link van de club.
Zoveel mogelijkheden. :))))

Ik laat mezelf dan zien, mensen kunnen me ervaren, mijn energie wie ik ben. Contacten kunnen opgebouwd worden, ook met andere mensen die standjes hebben, en zo voelt t mag iets groeien, kan iets gebeuren, zonder dat het moet, zonder dat er iets moet, alles is vrij, alles is open, gewoon de uitdaging aangaan.

Dus geen bundeling voor nu, niet op de manier die ik eerst voor ogen had. Eerst zelf helemaal gaan staan. Veel verhalen gehoord over de spirituele beweging, ook heel veel ego daar, haat en nijd en oordeel. 
Ik kan slechts staan voor mezelf, wat er ook gebeurd, dat is zuiver, daar is een hele weg aan vooraf gegaan, en wat van daaruit ontstaat is helemaal open, en dat voelt hartstikke goed. :-)

Dus het was gewoon weer helemaal het juiste moment voor alles, even luwte voor Yasmin waardoor ze me kon ontvangen, want vanaf maart wordt t heel druk voor haar en zo werkelijk contact kunnen maken, verbinding, echt ervaren dat we een zijn in ons Zijn, in ons Zielezijn, een ware vriendin erbij. :))))

Nou met mijn moeder was t ook heel fijn en ontspannen, het ging weer beter met haar, dus samen fillempie gekeken, volgende dag boodschapjes gedaan en natuurlijk weer koffie met deze keer een heeeeeeeele berg slagroom hahaha hmmmm daar ben ik nog steeds wel verzot op, en nog een wafel met slagroom smikkel smakkel, kan r weer even tegen ;-)

Oja nog n mooi verhaal, hoen kleine wereld het is.
Mijn oudere zus, haar man heeft dus een beddenwinkel, vooral waterbedden.
Ze kende hem dus (yasmin), in ieder geval de winkel want dit was haar redder in nood.
Ze heeft dus veel problemen gehad met haar rug, en die waren ruim 4 jaar geleden weer heeeeeeel erg, kon niet meer slapen op wat voor matras dan ook, ze sliep in n stoel, ten einde raad was ze.
Toen is ze dus bij de winkel van mijn zus binnen gestapt, ok misschien dat n waterbed helpt, alles geprobeerd. Maar we weten niet of t de man was van mijn zus of een toenmalige vriend van een dochter van mijn zus dus die daar werkt. Hij voelde perfect aan wat ze nodig had, geen waterbed dus. Hij adviseerde een gewone matras een bepaald soort matras, ze mocht t zelfs even thuis uit proberen. En dat bleek een perfecte ingeving te zijn, want sindsdien kon/kan ze weer gewoon in een bed slapen, ze heeft nog steeds dezelfde matras. 
Mooi he. :-)

Zo, en nu stop ik r echt mee, zat om te lezen, en voor mij, tijd voor bedje. ;-0)

lieve warme groet Kagib

weekverslag 16-10-2004 trouw zijn

WEEKVERSLAG 16-10-2004 TROUW ZIJN

Ja, het is uiteindelijk toch nog heel snel gegaan.
Eerst de bevestiging dat ik uit de School was geschreven, dus geen leerling meer ben, en aan het eind van dezelfde week kwam mijn boek binnen.
Wist al dat t in oktober uit zou komen maar t was toch wel grote verrassing, zo snel al.
En t ziet er geweldig uit, kan er helemaal voor gaan, voor de inhoud natuurlijk, maar ook het jasje, de cover is schitterend.

En nu?
Wat ik de vorige keer deelde over vrij staan, ja ervaar dat dit heel erg belangrijk is.
Ik moet/wil nu helemaal gaan staan voor dat wat in mijn innerlijk tot uitdrukking gekomen is.
Geen enkel beeld er meer voorzetten, van dit kan niet, mag niet, bv omdat de Rozenkruisers dat zo zagen, zo snel sluipt dat naar binnen, vermengt dit zich.
In de kern is het heel duidelijk waar het mij om gaat op het Spirituele pad, wat ik aan wil reiken. Het gaan in totale vrijheid, zelf je ont-dekkingen doen, zelf tot ervaringen komen, het tot ervaren komen van zo is het. Dat niemand je zegt, zo moet je het doen, ga die weg op, doe dat niet, en doe dat wel, maar ben gewoon super bewust van dat wat je doet, en kijk eerlijk in je hart wat de betekenis hiervan is. Hoe dit dan vorm krijgt is niet van belang, als voorgaande maar niet in het geding komt.
Ik sta zeer kritisch tov veel in de New Age, de parawereld juist omdat dit daar wel vaak in het geding komt, maar ook hier wil ik geen dogma van maken. Zal alles steeds weer als nieuw proeven, binnenlaten, op me in laten werken en van daaruit reageren.
Het andere fundamentele aspect is en blijft de Liefde, een Liefde die er altijd is, was, en altijd zal Zijn voor ieder, voor ieder die er zich voor wil openen, zich erdoor wil laten raken, en uiteindelijk voor ieder die zich wil laten leiden door deze Liefde in het hart want deze Liefde Weet, en in openheid hiervoor kan het je dragen inspireren en beschermen van binnenuit.

Ja, lieve mensen, ik geloof er echt in.
Bepaalde manier past het allemaal, zijn het stadia van ontwikkeling.
Sta nu helemaal vrij, en vanuit deze vrijheid kan/mag alles tot uitdrukking gaan komen.
Maar er moet niks tot uitdrukking komen, waardoor het vrij mag/kan blijven.
Ik ga er gewoon voor, heb er zin in.

Tot een volgend moment.

lieve warme groet Kagib

De uitgesproken woorden:

http://we.tl/t-y2F1rmaMyj

Ja, fase 2....
Zo is t wel beetje naar boven geborreld in de periode die nu aangebroken is.
Dit dus ook in verbinding met de bijeenkomsten.
Het blijkt dat mensen toch nog wel heel huiverig zijn, of nog niet zo'n behoefte hebben om eens te komen kijken wat zo'n bijeenkomst nou inhoud. De affiche zag er schitterend uit, daar ook veel welgemeende complimenten over gehad en ook de flyer, hij springt er ook echt uit door de warme gele zonnekleur. Maar uiteindelijk is er nog maar minimaal iemand op komen dagen. Voor mij was hierin de belangrijke ervaring dat t minimaal of geen emoties wakker maakte van teleurstelling. De eerste keer was t natuurlijk beetje spannend, het op aarde brengen, maar de keren daarna, al was er twee keer niemand gekomen bleef t totaal innerlijk rustig. En ook heel belangrijk, het duidelijk voelen om door te gaan.
Nu liggen er dus veel meer mogelijkheden door het boek. Er is iets concreets waardoor mensen geraakt kunnen worden, dat beetje zichtbaar wordt wat ze bij mij voor vlees in de kuip hebben, wat ze mogen verwachten. Ga er ook alles aan doen om t boek onder de aandacht te brengen, stapje voor stapje. Nu eerst bezig geweest met de nieuwe affiche, nieuwe tekst, nieuw kleurtje, al heb ik dezelfde warmgele achtergrond behouden. Valt juist met die donkere dagen extra op. Gisteren alles laten kopiëren, ziet r weer schitterend uit. Zal m straks wel weer op de club zetten. Ga zeker ook nog de pers benaderen, het boek neerleggen in boekwinkels, en verspreidingsgebied uitbreiden nu in eerste instantie naar Amsterdam.
Heeeeeel prettig is, dat ik gister van mijn vader te horen kreeg dat hij weer t plan heeft om zijn kinderen wat geld toe te stoppen want ja vraagt toch wel fiks investering deze nieuwe stappen, ben er boel geld doorheen aan t jagen. Dus ja, dan past dit helemaal, steuntje in de rug, waardoor ik gewoon mijn hart kan blijven volgen in dat wat ik ervaar wat wil gebeuren.

Ja, lieve mensen, ik geloof er echt in.
Bepaalde manier past het allemaal, zijn het stadia van ontwikkeling.
Sta nu helemaal vrij, en vanuit deze vrijheid kan/mag alles tot uitdrukking gaan komen.
Maar er moet niks tot uitdrukking komen, waardoor het vrij mag/kan blijven.
Ik ga er gewoon voor, heb er zin in.

Tot een volgend moment.

lieve warme groet Kagib

week 40 afsluiting tijd voor keuze 26-9-2004

Dat blijft ook n kernstuk, waarom zijn er Inspiratoren geweest, die zij zelf ook steeds aanhalen, al behandelen zij bijna altijd het verhaal van Jezus heel symbolisch, die wel op de voorgrond traden?
Wat ze hierin zeggen, is dat een geesteschool maar af en toe komt, gemiddeld om de 700 jaar. In de periode daartussenin is er te weinig voedingsbodem voor zo'n school. Dan zijn er zeker ook individuen die dezelfde Geest uitdragen, bv Jacob Boehme wordt heel vaak aangehaald. Maar nu is er die dus wel, en daarom zeggen ze tegen mij, Karel, het is er al, waarom zou je iets nieuws opzetten, waarom je activiteiten niet binnen de School ontplooien, mensen die er rijp/klaar voor zijn zullen de School wel vinden. Dan worden er vaak wonderlijke verhalen vertelt hoe dit dan gaat. 
In de kern is de School bedoelt voor hen die ervaringsvol zijn, echt alles gedaan hebben wat je jezelf voorstellen kunt, alle spirituele methodes, technieken gevolgd hebben en toch diep ervaren dat dit het niet is, dat je het niet kunt doen, dat je slechts kunt verstillen en overgeven. Mensen waarvan ik vaker zeg, die het ankerpunt in zichzelf leggen, in de innerlijke ontvouwing. Daarnaast doen ze gewoon nog wel hun ding in de maatschappij, hun werk, wat er ook maar is, maar het zwaartepunt ligt in die innerlijke omzetting, dat hier ruimte voor blijft, dat ze zichzelf niet verliezen in het leven. Daarom tussen door tempeldiensten, conferenties om eventueel weer terug in die Verbinding te komen, of inzicht te krijgen. Dus het is echt een keuze om leerling te worden, dan is nog je enige verlangen om dat Andere tot opstanding te brengen, eigenlijk dat jij verdwijnt. Je bent hier dan samen in onderweg, binnen dit Krachtveld, met dezelfde intentie, en ja dat kan natuurlijk een geweldige steun betekenen.
Wat ik nu dus doe, is iets nieuws opbouwen, wat ik als aanvulling zie, maar wat zij als afscheiding zien. Daarom zeggen ze, maak je keuze.

Wat het nu betreft, weer zo wonderlijk, had het idee om vanavond als soort afsluiting naar t kleine groepje belijdend leerlingen te gaan. En nu, duidelijk ervaren, nee Karel het is niet meer jouw plek, het is afgerond.
Op zich toch heel mooi hoe helder dit ervaren dan wordt zonder emotionele beladenheid, gewoon dit is het, dit is de richting, daar moet/mag je zijn, en dus niet op die avond. 
Ik heb vele beelden over de leerlingen gehad, en heb ze steeds weer moeten bijstellen. Er is zeker sprake van grote integriteit, en wil ze zelfs hierin daarom ook niet afvallen. Waarschijnlijk is het zo gewoon het juiste. Ik ben Karel, er is iets in mij wakker geworden waar ik uit leef, en dit wil in alle vrijheid tot uitdrukking komen, onafhankelijk van welke organisatie of instelling dan ook. Ik zal alle banden hierin moeten/mogen verbreken en zelf totaal verantwoordelijkheid nemen voor dat wat ik zichtbaar wil maken in de wereld.

Dus nee, wil zeker niet de vergelijking trekken met de kerk of zo, door de kerk is deze groep juist in het verleden afgeslacht, de Katharen. Waar de School voor staat is heel erg duidelijk, echt kiezen voor dat innerlijke Pad en de rest op het tweede plan. Zo in verbondenheid met elkaar, en gedragen door het Krachtveld op weg. Dat is een keuze. Een vrije keuze. Daarom gaat er ook zo'n lange tijd vooraf voordat je werkelijk die keuze hoeft te maken waarin zich ook allerlei innerlijke processen afspelen. Dit is ook bij mij gebeurd. Eerst een lange cursus, dan kiezen of je voorbereidend leerling wil worden. Een soort oriënterende periode van anderhalf jaar of het echt je diepste wezen is dat dit wil. En ja, als er dan ontvankelijkheid is voor het Krachtveld wordt dit echt wel duidelijk in de conferenties en tempeldiensten. Dan moet je dus verklaren dat je door wil, schriftelijk, soort ritueel. En dan komt het proefleerlingschap van een jaar. Daarin moet dan zichtbaar worden of dit werkelijk is wat je wil, dat dit werkelijk je plek is. En dan weer soort ritueel, intense bezinning, dat voor je geplaatst wordt wat het gevolg is. En pas dan ben je belijdend leerling, heb je echt gekozen voor de School. 
Dus ja, hopelijk wordt hierin zichtbaar dat die binding uiteindelijk heel diep en wezenlijk is waar veel aan vooraf is gegaan. Dit is dus bij mij ook gebeurd, vooral in de eerste fase van voorbereidend leerlingschap. Veel turbulentie, en beelden die weggehaald werden, inzicht dat kwam.
Hier ga ik me dus nu weer van losmaken, wat ook heel vredig voelt hoor, als goed voelt, maar ik hoop dat zo ook zichtbaar wordt waarom ik hierbij niet over een nacht ijs ga.

Wat groepen betreft, zou willen zeggen dat de School in intentie en zin en betekenis zich zeer zeker onderscheid van alle andere groepen die ik ken. De Geest ervan wordt wel zichtbaar in mijn teksten, maar deze Geest ben ik ook nog niet in andere groepen tegen gekomen. In deze Geest zijn de leerlingen van de School dus onderweg, en dat kan natuurlijk een geweldige steun en stimulans zijn, maar ook geweldig confronterend als je open staat voor het Krachtveld, wat ik ervaren heb dat dit er werkelijk is.
Ik hoop dat je zo wat meer begrip hebt voor de Rozenkruisers, voor de School, ook als je erbij betrekt, de antwoorden die ik aan anderen gegeven heb.

Wat kontakten met mensen betreft, natuurlijk staan zij niet voor op een hutje op de hei te gaan zitten, ik ook niet. Maar het kernpunt ligt dus in die innerlijke ontwikkeling, dat er ruimte komt voor dat Andere, dat dit meer en meer op mag groeien, bloeien, jij steeds meer leeg wordt van jezelf, alles waar je vol van bent, en meer en meer vervuld wordt door dat Andere. Je kent de bijbel wel, waarin Johannes over Jezus zegt, ik moet minder worden zodat Hij in me kan groeien, tot uiteindelijk zijn kop eraf gaat en het nieuwe Bewustzijn tot Opstanding gekomen is. 
Als dit het kernpunt van je leven geworden is, blijf je een spiegel in alles wat je doet, hoe je met het leven omgaat, ernaar kijkt, het beleeft, waar je ook bent. 
Wat mezelf betreft, ik ben deze club begonnen, omdat het woord en daad is, ik leef wat ik tot uitdrukking breng, wat ik schrijf, daarom ervaar ik er een vrijheid in en voelt het goed. En ja dat is een verantwoordelijkheid. Je neemt de mensen toch ergens in mee, wat je beleeft, hoe je in het leven staat. Ik zou die bijeenkomsten ook niet begonnen zijn als bovenstaande niet zo was, of ook geen boek uit hebben willen brengen. 

Of mensen er nog toe doen.......
Het is een beetje tweeledig.
Aan de ene kant is het vervuld, ervaar ik me heel, verbonden met alles, ervaar die Liefde en alles goed. Mijn hele leven staat in het teken van geven, doorgeven, uitstralen, inspireren.
Aan de andere kant maakt de interactie met mensen me rijk, mag daardoor steeds meer beleven, ervaren op hoeveel manieren het leven wel niet gezien en ervaren mag/kan worden. Daarin wil ik juist mens zijn, met alles erop en eraan. En bv met de bijeenkomsten, daar zal ik zeker nog van alles in mezelf kunnen tegen komen, wat ik ook niet uit de weg ga. 
Als ik niet mezelf, dezelfde Karel zou zijn midden in het turbulente leven, zou ik ook niet deze club begonnen zijn. De situatie is dat ik nu op mijn kamertje zit, heel veel bij mezelf, maar als dit veranderd is het ook goed, is het slechts anders.
Ook wat de Rozenkruisers betreft, staan zij niet voor afzondering, juist niet. Ze willen juist dat je aan het spel deelneemt, gewoon een baan hebt, alles erop en eraan, alleen het ankerpunt in die innerlijke ontwikkeling.

Als ze niet als kern het zelfautoriteitsprincipe hadden, was ik niet eens met ze in zee gegaan. Ik heb ook altijd mijn keuzes gemaakt vanuit mijn innerlijk, pas als mijn innerlijk ja zei, ook in de voorwaarden die ze stelden, bv met vegetarisme, niet drinken. En ook verder met bezoeken van hun bijeenkomsten waarin ze toch wel benadrukten dat je geregeld verbinding moest houden, maar weer luisterde ik dan alleen naar mezelf, als ik het voelde. Ben juist niet iemand die zomaar regels opvolgt. Maar ja, dan gebeurde er van die wonderlijke dingen, bv van voorbereidend naar proefleerlingschap, dat je al die richtlijnen voor ogen krijgt, en de toonzetting ervan, of was dat naar stap belijdend leerlingschap. Mijn reactie van jahe, da ga nie door hihihi en dan ineens in een flits veranderd dat en kan ik met heel mijn hart ja zeggen.

Denk dat dit wel weer voldoende is hihihi
Anders heb je niet eens behoefte er nog aan te beginnen.
Maar ja, wil gewoon zichtbaar maken dat het veel aspecten heeft, en ik zeker begrip heb voor de kant van de School.

Maar ja, het blijft voor mij toch een radicale keuze, een soort kruispunt.
Bij de ene keuze zou mijn weg een grote wending nemen, veel losgelaten worden.
Bij de andere keuze is de tijd gekomen om helemaal vrij te staan voor dat wat ik ben.
En ja, ervaar dat het toch de laatste keuze wordt.

Als ik voor de School zou kiezen zou dit uiteindelijk alleen om een angstmotief zijn, van ojee dalijk mis ik de boot, bij hen natuurlijk ook sterk symbolisch omdat ze zich toch wel als de ark van Noach zien.
Maar nee, ook daarin blijft het rustig.
Het maakt me niet meer uit waar ik uit kom, terechtkom. En als ik overga.
Ik neem toch overal mijn bewustzijn mee?
Zij hebben dus een soort van Shamballa een afgezonderd energieveld waar je misschien alleen in mag als je leerling bent. Nou dan blijf ik er toch gezellig buiten, samen met de rest.
Ik voel/ervaar een te grote betrokkenheid bij jullie om dit alles te gaan loslaten voor mijn eigen innerlijke ontwikkeling.
Dan blijf ik maar wat dichter bij de aarde.
Dan blijf ik ook dichter bij de mens.
Dan is dat mijn keuze.

Wat ik wil delen, geven, is niet zozeer kennis.
Eigenlijk is het allerbelangrijkste aspect van dat wat ik ben, de Liefde.
Het liefhebben van de mens, het leven, van alles.
Dat is eigenlijk altijd zo geweest, komt steeds terug in mijn teksten/gedichten/bespiegelingen door alle jaren heen.
Dan ga ik hiervoor staan.
Staan voor wat ik ben, wat ik dan ook ben, wat er ook in me is.
Staan voor het bewustzijn voor dat wat nu door me heen stroomt.
Ben ik een Rozenkruiser?
Ik ben Karel wat Karel dan ook is, en zal dit niet meer verloochenen.
Zal me dus vrij gaan maken van alle bindingen.

Ervaar ook dat t allemaal niet zo zwart/wit meer is, in de tijd toen de School opbloeide. Toen had de kerk nog grote macht, en aan de andere kant was er het occulte, het oproepen van geesten en zo. 
Nu zijn we vrij van de kerk, en iedereen is onderweg, een grootse ont-dekkingstocht met ieder een eigen achtergrond en beleven. Vrijheid in deze ont-dekkinstocht. Heel, heel veel mogelijkheid in deze ont-dekkingstocht. En zou zeggen, alles is daarin meegenomen, alles is ervaring, en door ervaring leren we, groeien we, veranderen we.
Dan blijf ik graag deelgenoot van dit groots avontuur. Deelgenoot van al jullie ervaringen en belevingen, mens onder de mensen.

Mijn innerlijke weg gaat ook verder.
Straks dus onafhankelijk van de School.
Want zeker blijven er in mijn innerlijk veranderingen plaatsvinden, maar ze zullen zeker hun plek krijgen.

Lieve mensen, bekrachtig hierbij dat ik niet zal stoppen met de club.
Jullie zijn me te dierbaar, te kostbaar, jullie geven me zoveel, zoveel moois dat we bij elkaar opwekken, zoveel heerlijke stroming en uitwisseling die plaats mag vinden, zoveel heerlijke momenten van vreugde, verstillende momenten, momenten van tederheid, liefde. Teveel om op te noemen. 
Ik ga graag met jullie verder, en hoop dat deze weg nog heel lang mag voortduren.

Dank voor alles dat jullie me geven en gegeven hebben

in Liefde verbonden Kagib