het Weten in je hart

Geplaatst op vrijdag 07 juli 2017 @ 13:23 , 69 keer bekeken

Alles wat wij ontkennen, onderdrukken, of waar wij ons van afscheiden, of wat wij verwerpen, wordt naar buiten toe geprojecteerd op mensen, situaties en dingen, en dan zien wij (onbewust) een aspect van onszelf (zoals luiheid, of woede) dat in een ander schijnt te zijn en we veroordelen ze er terstond voor. Met andere woorden, de verachtelijke eigenschappen waarop wij in anderen reageren zijn in werkelijkheid de ongeziene, niet erkende delen van onze geest of persoonlijkheid.
De mate waarin wij anderen terechtwijzen is de mate waarin wij ons zelf veroordelen, en waardoor wij onze eigen zelf-Waarheid achterhouden, die zelf-Liefde is. Hoe meer slechtigheid wij in anderen zien, des te meer wij ons aan de slechtigheid in onszelf vasthouden. Dit is niet de manier om de vrijheid te winnen! Wat je projecteert verstoot je, en daarom geloof je niet dat het van jou is.

De ongelooflijke waarheid die aan al dit projecteren ten grondslag ligt is dat, hoewel het er op lijkt of wij anderen buiten onszelf veroordelen, wij in feite altijd onszelf veroordelen. Dit is waarom we ons zo beroerd, mistroostig, en energieloos voelen als we een of ander conflict ervaren, bv op het werk, of met onze partner of familie.
We verspillen geheel onbewust onze levensenergie telkens als wij negatieve oordelen over anderen geloven of rechtvaardigen. Wat voor sinestere aspecten dan ook die we walgelijk vinden in anderen is de afscheiding in stand houden en houdt ons af van genezing. Het enige doel van het projecteren van schuld is om de illusie van afscheiding en chaos in leven te houden.


Nouk en Tomás

Ja, zo waar dit, en zo vaak dat dit voor komt, als de meest vanzelfsprekende zaak.
Uiteindelijk kun je wel zien wat is, helder, maar dan heeft het geen emotionele lading meer. Er zit geen oordeel meer op, geen schuld geven. Gewoon wat is en soms is het ook belangrijk jezelf uit te spreken in dat wat is. Maar dat kan dus alleen als alle projecties verdwenen zijn. 
Komen nog twee stukken. 

lieve zonnetjesgroet Kagib