het Weten in je hart

Geplaatst op zondag 15 juni 2014 @ 13:12 , 1051 keer bekeken

Barend van der Meer (1892-1973) groeide op in Twente als jongste uit een gezin van 4 kinderen. Zijn moeder, waar hij veel van hield, verloor hij in zijn jongensjaren. Zijn vader volgde enige jaren later, en op zijn twaalfde stond hij alleen, daar zijn broers en zuster al min of meer zelfstandig waren. Hij werd opgenomen in het huis van zijn oom die hem verder opvoedde. Het verlies van zijn ouders heeft diepe indruk op hem gemaakt.

Hij voelde dat hij alles alleen verwerken moest en zijn eigen weg moest vinden. Het schijnt dat hij toen een geestelijke ervaring heeft gehad die hem de kracht gaf zijn moeilijkheden op te lossen. Hij noemde die ervaring 'de Ontmoeting". Zijn ogen gingen daardoor open voor de moeilijkheden van andere mensen.

Na zijn middelbare school ging hij werken, maar tevens las hij boeken op psychologisch en religieus gebied; deze hadden zijn ware belangstelling. Zo werd hij autodidact. Maar in zich voelde hij het verlangen over deze dingen te spreken. In zijn twintiger jaren las hij een advertentie van een groep die na het overlijden van haar leider, W.F. Meng, een spreker zocht, die psychologisch en religieus was ingesteld. Na proefspreken werd Van der Meer hiervoor aangesteld. Dit werk heeft hij enige jaren gedaan, totdat hij besloot zelfstandig verder te gaan. Hij noemde zijn voordrachten 'Psycho-synthese'. In de loop der jaren verdiepte zijn inzicht zich meer in religieuze zin. Toen vormde zich het fundament voor zijn latere werken. Hij had bovendien een drukbezochte praktijk als psycholoog.

De bekende woorden van Jezus: 'Het licht is in een ieder komende in deze wereld' waren een leidraad voor hem. Maar iedereen moet zelf op zoek gaan om dit te ontdekken opdat het voor hem gaat leven. 'De Hermiet' (het boek) tracht ons hierbij behulpzaam te zijn in die zin dat we hierdoor onze eigen ervaringen kunnen toetsen aan wat Van der Meer schrijft.
Van der Meer maakte ieder jaar een werkplan waarin een overzicht gegeven werd van zijn lezingen in Amsterdam en Den Haag. Het negende werkplan, waarvan de Hermiet een onderdeel vormt, noemde hij 'Binnengaan in een nieuwe wereld'. Hierover zei hij zelf: 'Het binnengaan in een nieuwe wereld is het gevolg van een wilsomkeer, zelf de beschikking nemen over de eigen wil tot keuze en deze geestkracht werkend en vertrouwend richten op de oorsprong van onszelf in ons zelf, zodat wij ervaren van welke afkomst wij zijn. In werkelijkheid wordt de mens erdoor tot zichzelf teruggebracht en ziet hij door nieuwe ogen in een nieuwe wereld die hem zo na wordt als het licht de vlam'.

Tenslotte noemde hij deze geschriften 'Brieven aan mijzelf en anderen' omdat hij wilde dat ze als zodanig opgenomen werden. Hij verwoordde hier immers wat hem het meest dierbaar was, als eigen, innerlijke beleving van de 'levenseenheid' waarin ieder mens is opgenomen. In deze geest besloot hij elke brief met de woorden die in deze uitgave de laatste brief besluiten: 'Veel zegen en volharding', zijn werk hierdoor karakteriserend als een helpende kracht en aansporing.

Wij vetrouwen dat deze uitgave in overeenstemming is met zijn innige wens dat deze brieven zouden aankomen op de bestemming die hij zelf aanduidde als: 'in uw aller hart'.


De uitgever