ervaringsvol

Geplaatst op woensdag 22 november 2017 @ 16:36 , 114 keer bekeken

Meestal zijn uw beden om hulp het gevolg van incidentele noden, die veroorzaakt worden door uw concessies aan de waan en door uw gebrek aan ware natuurkennis. Als de ene nood nauwelijks van u is geweken, bent u dikwijls al weer ijverig doende de oorzaken voor een volgende moeilijkheid te scheppen.
De bede om hulp echter die altijd door de Broederschap beantwoordt wordt, is het gevolg van een zieletoestand waarin, naar de woorden van de Boeddha, klaar het besef leeft dat, al ware deze aarde al wat de dichters van haar gedroomd hebben, al ware alle kwaad weggevaagd, aan elke smart een einde gemaakt, elke vreugde verinnigd, elke schoonheid verhoogd, al ware alles hier tot zijn toppunt van vervolmaking verheven, de ziel dit alles toch moede zou zijn en er zich, ontdaan van alle begeerten, van zou afwenden.

De dialectische aarde is dan voor haar een gevangenis geworden, en hoe mooi die desnoods ook versierd mogezijn, zij snakt naar de vrije en onbegrensde atmosfeer buiten de haar insluitende muren. De zogenaamde hemelwereld der spiegelsfeer is voor haar al even weinig aantrekkelijk als de stofsfeer; ook die is zij moede. Deze hemelse vreugden hebben hun aantrekkelijkheid al evenzeer geheel en al verloren.
Ook geven de eigen verstands- en gevoelsgenietingen niet langer de geringste voldoening. Immers, ook zij komen en gaan, vergankelijk als zij zijn, evenals de aanrakingen der zinnen; zij zijn beperkt, voorbijgaand, onbevredigend. De ziel is al die veranderingen moede, en uit die moeheid roept zij luid om bevrijding.

Jan v. Rijckenborgh

Het is wel heftig wat hij hier deelt. Wat veruit iedereen naar verlangt is illusie?
Ja, alles wat afhankelijk is van iets, tijdelijk is, is illusie. 
Wat werkelijk is, wat de Essentie is, is niks en alles, een paradox. 
In Essentie zal alles vervuld zijn en daar kan niets buiten jouzelf nog iets aan toevoegen. 
Uit de praktijk kan ik zeggen dat dit zo is.
Dan nog kun je genieten van wat je hebt maar als het verdwenen is verandert er in essentie niets. 

Ben je tot dit beleven gekomen dat echt alles van deze wereld vergankelijk is?
Dat je ziel schreeuwt naar het Andere naar Essentie om daarin thuis te komen?
Of blijft t allemaal eigenlijk een spelletje met zijn ups en downs en verlang je toch eigenlijk vooral weer naar de volgende kick of lekker etentje lekker eruit, oh zonnetje schijnt weer, kadootjes etc. etc. 
Ben je toch niet vooral gericht op het licht wat een schijnlicht is, verleidings en afleidingslichten, in plaats van wat duister in jou is in het ware Licht te zetten?

lieve warme groet Kagib


Welkom bij Clubs!

Kijk gerust verder op deze club en doe mee.


Of maak zelf een Clubs account aan: